W tym czy innym czasie wszyscy byliśmy egoistami, ponieważ nie ma czegoś takiego jak doskonała istota ludzka. Kiedy mamy pretensje do pożyczania naszych rzeczy, kiedy jesteśmy umorusani, że ktoś inny korzysta z czegoś, co mogłoby być tylko nasze, kiedy odmawiamy prostej czynności, która pomaga poprawić czyjeś życie… zachowujemy się egoistycznie.
Niektóre badania wskazują, że zachowanie polegające na ciągłym myśleniu o sobie, jako lepszym od innych i wykorzystywaniu słabości otoczenia, czyli bycie egoistą, jest konsekwencją genu.
Jednak tylko dlatego, że rodzimy się stworzeni do bycia egoistami, nie powinniśmy traktować tegi jako pretekst do bycia egoistami. Pomaganie innym jest jedną z przesłanek, które powinniśmy mieć w życiu, ponieważ bycie altruistycznymi czyni nas lepszymi ludźmi.
Wracając do początku: człowiek z natury jest egoistą. Ale jesteśmy też przyjaźni i opiekuńczy. Składamy się z mieszanki uczuć i wartości, które od czasu do czasu „wypływają na powierzchnię”. Dlatego to od rodziców zależy, czy znajdą równowagę w zachowaniu swoich dzieci.
Nadopiekuńczość
Nadopiekuńczość w pierwszych etapach życia generuje duże zaburzenia emocjonalne i behawioralne.
Ale zaprzestanie nadopiekuńczości niemal nagle, powiedzmy z powodu śmierci nadopiekuńczego rodzica lub narodzin chorego dziecka, które wymaga dużo opieki, może obudzić w dziecku poczucie opuszczenia.
U niemowląt rozwija się poczucie straty, które często kończy się rozbudzeniem ich egoizmu. Inny aspekt nadopiekuńczości ujawnia się, gdy dane dziecko rodzi się z zaburzeniami fizycznymi.
Na przykład dziecko głuche, dorastające wśród dorosłych i innych słyszących dzieci, może być nadmiernie chronione. Pozostali członkowie rodziny, w tym inne dzieci, mogą obdarzyć dziecko specjalnym traktowaniem, z którym dziecko wyrasta i czuje się bardzo dobrze. Nadejdzie czas, kiedy dziecko z wadą słuchu będzie czuło się bardziej uprzywilejowane w domu i poza nim i będzie wierzyło, że zawsze powinno być traktowane w sposób szczególny, ponad innymi. To niewątpliwie obudzi ich egoizm.
Aby przyczynić się do wychowania dziecka, a przede wszystkim nie dopuścić do tego, aby stało się ono egoistą, mamy dla Ciebie kilka wskazówek. Pierwszą rzeczą jest pokazanie im, jak ważna jest przyjaźń i jak być dobrym przyjacielem. Następnie zmień swoje nastawienie i powiedz „Nie!” nadopiekuńczości. Jeśli Twoje dziecko ma jakąś dolegliwość czy schorzenie fizyczne, to nie pomoże, jeśli będziesz nadopiekuńcza. Prędzej czy później dziecko będzie musiał dołączyć do społeczeństwa i radzić sobie samemu, zaakceptować swoje niedoskonałości. Równie ważna jest nauka dziecka dzielenia się w innymi. W innym wpisie dowiesz się, jak to zrobić: https://mamusia.pl/jak-zachecic-dzieci-do-dzielenia-sie-z-innymi
Warto przeczytać
Co to jest sofrologia?
Co to jest Ikigai i jak je osiągnąć?